Visie & visie
     Er zijn duizend-en-één meningen over wat goede fotografie is, maar aan die discussie waag ik mij niet. Net zoals alle beeldende kunsten is dat iets wat ieder voor zich moet beslissen. Ik vind goed wat ik goed vind en daarmee basta. Een foto spreekt me net wel -of net niet aan. Zo probeer ik ook mijn eigen fotografie te laten evolueren. Een eigen stijl ontwikkelen doe je niet door het na-apen van anderen en nog minder van vandaag op morgen. En wie zegt dat een eigen stijl überhaupt het belangrijkste is? Het is net zo leuk om nieuwe dingen te proberen en vooral jezelf te verrassen met wat een experiment oplevert. Waarom zou je jezelf net een beperking tot “je eigen stijl” opleggen… Fotografie is leuk en ontspannend en laten we dat vooral zo houden.

     Een foto neem je niet in één keer, niet in twee keer, maar in drie keer. Er zijn 3 belangrijke stappen die voor mij leiden tot een goed resultaat wanneer je een beeld maakt. Eens je die stappen frequent toepast worden de foto’s ook systematisch beter. Drie stappen die leiden tot een mooi resultaat en het is het resultaat dat telt. Een foto genomen met de camera is een ruwe diamant. Je moet weten waar te zoeken, je moet hem vinden en dan nog slijpen. Daarbij omarm ik de technologie en de mogelijkheden die er vandaag zijn om tot een beeld te komen. 

     Wat me naadloos brengt bij mijn visie en de naam “moving-eye”. Je hebt hier te maken met een fotograaf met een visuele beperking waaronder de aandoening Nystagmus. Nystagmus is een verschijnsel waarbij de ogen op een specifieke manier heen en weer bewegen, met een trage fase naar de ene kant en een snelle fase naar de andere kant. Vandaar de naam Moving-eye of bewegend oog. Maar ondanks mijn visuele beperking probeer ik dankzij de moderne technologie ontroerende (moving) beelden te maken.

 
Opleiding & ervaring
     In 2010 ben ik afgestudeerd aan de kunst academie in Leuven na 4 jaar avondschool en dat in de richting Digitale Fotografie. Dat is de voornaamste opleiding die ik heb genoten, al de rest is ervaring. Wanneer ik in 2001 voor het eerst een digitale camera kan kopen die enigszins in staat is degelijke foto’s te maken heeft fotografie altijd een deel uitgemaakt van mijn leven. Ook daarvoor boeide fotografie mij al, maar zonder de optie van digitale fotografie en zonder degelijke inkomen als jonge student om al dat dure spul te kopen was er budgettair gewoon te weinig ruimte. Godzijdank dus voor de technologische evolutie die fotografie nagenoeg voor iedereen beschikbaar heeft gemaakt. Sinds mijn opleiding en ook daarvoor is het steeds een uit de kluiten gewassen hobby geweest met sporadisch opdrachten voor vrienden en familie, huwelijken, vormsels en andere. Ook tijdens mijn jaren bij boondoggle, een communicatiebureau, had ik vaak de optie in het kader van sommige campagnes mijn passie boven te halen. En dan nu uiteindelijk toch beslist om het te wagen en professioneel met fotografie aan de slag te gaan.